Bülent Güldal - Aşka İbadet

Bir gülü,bir seni,bir de denizi
örtündüm üstüme yaz geceleri,
gül bütün rengini ömrüme kattı
sabahlara kadar çırpındı deniz
taradım saçlarını ay ışığıyla
aşka ibadetti mevsimin adı

Gözlerinde gördüm söz cümbüşünü
çiçekler açtı şiiristanımda,
ağzımı dayayıp pınarlarına
teninden dökülen sulardan içtim
çözdüm anlamını bilmecelerin
hem üşüdüm hem yandım ak gerdanında

Bu hangi şiir ki söylerken güneş doğuyor
sıcak ırmakların gelgiti başlıyor sonra, çırpınıyor göğsünün güvercinleri
ay kuytuları öpüyor ben seni
başımın içinde dönüyor dünya

Pervazlarda büyüttüğüm karanfillerden
belikler örüyorum saçlarının rüzgarına,
canımın mağmasını harmanlıyor gözlerin
dağlar kalkınıyor içimde gülistan oluyor,
bir'e eşittir ömrüm benim anlıyor musun?
Dar sofalardan savruluyorum sonsuza

Kendi halinle ne güzelsin ey hayat,
uğultular vadisine gönlümce girdim
ve gördüm karıncanın tanrılığını
utandım göklere avuç açmaktan
giyindim ömrüme aşk hırkasını