Bulancaklı Şair Mehmet Yılmaz - Babama

Şimdi güneş doğsun dünyana,
Ak saçların daha da azalsın.
Yıllar umutla versin sana,
İçinde hüzünler kalmasın.

Özünde,yüzünde neşe olsun,
Yıllar artık şaşırtmasın seni.
Dünya ahiretin köşe bulsun,
Yaradanım daraltmasın kalbini.

Evlatlarına hep adaletli ol,
Her şeyi yerinde bil,konuş.
Gittiğin yerde hep huzur bul,
Sonra içten olsun o dokunuş.

Ben babamı bilmez miyim hiç,
O sevgi,şefkatin bir bağı.
Ömründen eksik olmasın sevinç,
Hep şen olur baba ocağı.

İşte baba bende hüznün derin,
Şimdi artık zekice davran.
Hep sağlıklı,hesaplı olsun yerin
Bak kimin için döner devran.

Ben babamı hiç istemez miyim,
Babamı getirmişler bir oyuna.
Onun sözünün hiç dinlemez miyim,
Babamı da harcamışlar boyuna.

Ben babamı hiç bilmez miyim,
Dürüstlüğü,insanlığı dillere destan.
Onun güldüğünü hiç istemez miyim,
Keşke anlaşılsak eşten dosttan.

Babamın kime ne yaptığı var, Kendi dünyasında bir insan.
Saflığı,dürüstlüğü insanlığa yar,
Ne olu baba sen de uyansan.

Çünkü dünya bildiğin gibi değil,
Herkes kendi çıkarına çevirir çarkı.
Artık hesabını,kitabını iyi bil,
Bize de olsun yaşamın farkı.




Niyetten çok icraatlar olur.
İşi gücü bilen aşar dağları.
Hayallerden kim rahat bulur,
Yaşarken yapacaksın yolları.

Baba artık hayat bir gerçek,
Ne olduğuna değil, ne olacağına bak.
Elinde olsun en iyi mercek,
Daha güzel böyle seçmek yaşamak.

İşte o zaman kurtulursun pusudan,
Ayna gibi bakarsın dünyaya.
Ne yapacağını seçersin en hasından,
Bir damga vurursun yaşamaya.

Yıkılma benim can babam,
Hayatın tufanına aldırma.
Seninle büyür bunca çabam,
İnsanlığa,güzelliğe baş kaldırma.

Kanma para gözlerin planına,
Sen kendi yolunda dik yürü
Güvenme artık ellerin yalanına
Yolda bulmadın ki bir ömrü