Birkan Askan - Akşamüstü

Severdim kentlerin yağmuru bekleyişini

Eskimiş bir limana sarılan çocuksu bulutların bıraktığı hüzünleri,

Ayaküstü yaşama bağlanan yüreklerin çığlığında yazılan

Kayıp şiirlerin gözyaşlarında kaybolan

Yalnızlık bekleyişlerini

Korkuyla bir olup uçan kuşların kanatlarına

Ve bambaşka bir dünyanın bambaşka yaratıklarına,

Bıraktığım bir iz gibi sis dolu gecelerin karanlığında,



Severdim,

Ellerine sımsıkı sarılırken umut dediğim yarınlarına

Umutsuzluk içinde diz çökerken

Ve bir hüznü getirip boynuma dolarken,

Kimsesizce yaşadığım ve yaşlandığım çıkmaz sokakların

Takvim yapraklarına yenik kıyılarından sessizce geçerken,

Ağladığım sayfalarda,bir oyun gibi çocukluğumu karalarken

Severdim elbet yağmurların kentimi özleyişini,

Denizde kaybolan ayışığının renginden kaçarken gölgelerim,

Ve ben insan olduğumu anlamışken,anlatamamışken sana

Yazamamışken,

Dokunamamışken böylesine özgürce ellerinin sessizliğine

Öpememişken dudaklarının sınırlarıma vuran kıyılarından

Özleyememişken,

Ve şafak rüzgarlarında,
Hiçbir düşünceye yakalanmamışken bir başıma,

Severdim derdim,öncesi olmayan öfkelerime bıçaklanıp

Dönerdim yalınayak çıplak yalnızlığıma,

Bomboş bir sayfada aranan küçük bir nokta gibi

Ötesinde ne sırların saklandığı batık bir kalyon pasında,

Çürümemişken daha ayaklarım,

Ve koparılmamışken kollarım,

Dinlemekten yorulmayacağım sevda şiirlerini

Hep severdim,

Hep özlerdim,gözlerim önüne bir bir sıralanan

Bir bir kaybolan gölgelerin matlaşmış ayrıntılarını

Ve ben

Senin olduğumu gecelerce

Sana böylesine kolay anlatamamışken,

Severdim çıkmaz sokaklara yağan yağmurların sesini

Dinlerken sessizce,

Ve ben,adammışım insanmışım kendimce,

Yarına bugünden daha yakın,

Bugüne yarından daha uzak,

Küçücük bir noktaymışım,yalnızlığın ıssız caddelerinde

Bu kentte,

Yağmurlu bir çıkmaz sokakta,

Son kez bakarken gözlerine,yüreğimin donukluğundan

Tanıştığımız gibi bir akşamüstü kaldırılmışım....