Bilal Özcan - Arzularsın

Dersini almayıp hậ ceden,
Elif, lậ m, mim gibi heceden,
Yola koyulmayıp geceden,
Rabb-ül Rahman'ı arzularsın.

Yönün döndürmeden kıbleye,
Tebarüz etmeden Kâbe'ye,
Kürekleri çekip haybeye,
Rabb-ül Rahman'ı arzularsın.

Nefsi kurtarmayıp mekirden,
Hakkı uzak durup zikirden,
Ders almadan Ebu Bekir'den,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Nefsinle Çıkmadan sefere,
Taşıdığın koca semere,
Bakmadan Hattab-ı Ömer'e,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Sen hilmi almadan Zinnûreyn'den,
Arınmadan gönül reynden,
Kurtulmadan hırs-ı hacereynden
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Sen örnek almadan Ali'yi
Şu, Hasan, Hüseyin, Veli'yi,
Tutmadan nefis denen deliyi,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Can yoluna canın vermeden,
Hak'ın gülerini dermeden,
Agâh olup sıra ermeden,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Cehle cihat açan dedenden,
Ayrılıp hak yola gidenden,
İstemeyip can-ı bedenden,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.
Nefsine çakmadan zikkeyi,
Görmeden Medine, Mekke'yi,
Sen tavaf etmeden Kâbe'yi
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Mevlana, Yunusa bakmadan,
Sevda olup gönle akmadan
Sen, şu bataklıktan çıkmadan
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Sen neylersin Şam'ı Bağdat'ı,
Bağdat'ı sulayan Fırat'ı,
Eline almadan beratı,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Gezip dursan Şam'ı, Tiflis'i,
Antep, Maraş, Konya, Bitlisi,
İplemeden Lâin İblis'i
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Divanı huzura durmadan,
Rukiye, secdeye varmadan,
Halim nasıl diye sormadan,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Mahbubun kapısın çalmadan,
Köşkün tapusunu almadan,
Ummanı deryaya dalmadan,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.

Sen çağıl çağıl çağlamadan,
Ol gece gündüz ağlamadan,
Hasretle sinen dağlamadan
Rabb-ül Rahman'ı arzularsın.

Yar yoluna turậ b olmadan,
Bir hayali serap olmadan,
Öz can, yanıp harap olmadan,
Rabb-ül Rahmanı arzularsın.