Betül Tarıman - Güz ve O

o kentte hüzün bitti

dil konuşsun şimdi

rüzgar bulutun

dal gövdenin yerine



tutulduğum fırtınada

gözlerim gözlerinde yıkandı

taşındım eğildiğim aynasına yüreğinin

defneler suya erişti

ışıklar ırmağa



geldim işte

içindeki o sen olan ben

çıkardım üzerimden

kırk kat kumaşını eskinin



sağlam diksin diye terzi

yüreğimin söküğünü
ipliğimi ipekten

iğnemi gümüşten seçtim



geçtim korku tünellerinden

adacıklar fundalıklardan

şiirler yazdım aşk üzerine

şiirler sevdamı anlatan

aynalarda yüzümü

vedalarda kalbimi tanıdım



seni sevdim

güzde gül rengini

geceyi uğultuda



seni sevdim

dalgalar kıyıya erişti

kışlar bahara