Betül Dünder - Gül Nazarı

ağlar kendine doğru koşan atlar

bir gülü öpmüş gibi yanağından

dudağında kırmızı yokuş

yaşlı zamana uzayan…

annemin ardına saklanan sabahlar

o ki yeryüzüne bırakılmış bumerang

bacaklarıyla kara bir atı bekler

-kime söylediysem bunu

bir bulut gibi indirdi sırtındaki göğü-

sevilmeye yatan bir ormanın aralığından

göğe eriyen ırmak

taşmak için

kadından doğma bir atı bekler
-kime söylediysem bunu

bir karabasan gibi gördü düşünü-

unutmuş olamaz!



kederli ve taşralı ruhların taşıdığı

kırılan o gölgeler bile yeter

kalbiyle suya gelin gidenleri ürkütmek için

tezgâhta ne var?..biraz söz biraz daha

-kime söylediysem bunu

bir kedi gibi yaladı ayaklarının sesini-

unutmuş olamam!

derindir

bir gülün bir güle seslenişi