ben şimdi yalnız..
saçımı da kısalttım
alnımdaki çizgileri göresin diye
üstüme masmavi bir tişört giydim
belki bana inanırsın diye
ben şimdi yalnız
akşam güneşini evimin penceresinde batırdım
balkonlara asılan bayrakları ayakta selamladım.
çay demlemek için mutfaga indim
sana aldığım çikolata poşetini gördüm
yüreğime dokunan en ağır sözünden daha acıydı bu
kendimi avutmak için kendimce komiklikler yaptım
ben bile gülemedim
şimdi gözlerime bakıp ne oldu diyecekler
senden ayrılırken bile böyle olmamıştım
ben şimdi yalnız
işi gücü bıraktım
aşka tövbe ettim
bu son olsun bu son
bu da benim sana yazdığım
son şiir son mektup olsun dedim.
ben şimdi yalnız
bu gece hiç uyumam
aglamamayı ögretecegim kendime
bana bunu öğretecek birin buldum
kalbime seni unutmayı öğreten hocadan ders alıyorum
yakında göreceksin
pekiyle seni unutacagım