sarıyer fatih ormanını dallarının vurdugu kaldırımda yürüyorum. kuru yapraklar ortalıga dagılmış, ayaklarımın altındaki yapraklarının cızırtıları eşliginde aklımda bir sevgili sülüeti,dilimde henüz tamamlayamadıgım şiirin bestesi..sevmek çok kolay unutmak o kadar zor,sen degilmisin beni terkeden kız vb.elimde siyah şemşiyem 64 lük ihtiyarlar gibi baston yapmışım destek ala ala yürüyorum. hemen yanımdan iki yönlü asfalt yol geçiyor. ben onlardan igderken onlar benim şehrime geliyor...durun ey arabalar ben burdayım boşuna gidyorsunuz demek istiyorum. şemsiyenin sapından sıkıca tutmuş kaldırıma takırdata takırdata gidiyorum. bugün bayramın ilk günü..acaba arasam telefonunu acar mısın.
seninle ayrılırken knoumamızda bunlar son sözlerim beni bir daha arama lütfen demiştin. acaba diyecek hiç sözün yokmudur bana. çevirsem numaranı ben hiç konuşmasam sen efendim desen...efendim sözün bile en büyük bayram hediyesi bana biliyormusun. nerden ibleceksin ki..senin sesin sözlerin düşüncelerin degerliydi benim için, güzeldi yüzün, çok güzeldi...benim aklımı alacak baskalarını senin peşine düşürecek kadardı işte. ne yaparsın.
kim olursan ol nerde olursan ol yine gel...ben şimdi fatih tabiat ormanının kaldırımlarında yürüyorum. taa sarıyere kadar yolum var. bu mektubumu aldıgın günün ertesi günü gene aynı yerde olcagım. sende şemsiyeni al gel...baktın anlaşamadık şemşiyelerle savasırız ne dersin.. ben şemsiyemi acarım üstüne yagmurdan rüzgardan korurum, sen demir ucunu gözüme sokarsın. bizim senle farkımız bu sevgili...ben sevecen, sen en sevgili