Beşir Güney - Benlik I

hayatımın en büyük tokadını
daha doğarken yemişim
babana bile güvenme derlerken
haklılar galiba
o günden sonra pek sevemez oldum onu
üstelik her an tuhaf seslerle
bağırmaları yokmu
insanı sinir eder gibi
sonradan öğrendim ki
bu gıcık sesler
ismimmiş meğer
bütün canlıların ismi varmış
benimde olmalıymış
sen busun dediler
bende o oldum
ne yapalım alıştık zamanla
dünyaya gelirken
çok ciddi ve mağrurmuşum
yüzümde sevinçten
en küçük bir kıpırtı yokmuş
büyüklerin zoruna gitmiş bu durum
el kadar bebekden
beklenmedik
isyanmış bu
çok korkmuşlar
çünkü o günlerde
çok anne adayı varmış
ve olanca güçleriyle
popoma bir tokat atmışlar
bende ne ciddiyet ne mağrurluk
hiç bir şey kalmamış
hepsi gözyaşlarımla birlikte
bir bir dökülmüş yerlere
herne kadar sinirlenip kızsamda
fayda etmedi
o hırsla hızlı hızlı nefes alıp nefes verdim
oyun oynamayı pek sevmezdim
o büyüklerin işiydi
ben bir filozof gibi düşündüm
üstümüze çullanıp duran
koca gökyüzünü
içinde sallanıp duran lambaları
sonraları bende garip değişiklikler oldu
yanılmıyorsam ilkokul sonları
bir koşu yarışmasındayız
o güne dek bütün koşularda
birinci olmuştum
tokadın epey faydası olmuştu
o gün sınıfımıza yeni biri gelmişti
koşu başladığında
yeni gelen en önde
bende arkasındaydım
ikinciliği dünyanın en iyi koşucusuna dahi
kaptırmazdım
kız dedikleri varlığı
galiba o gün tanıdım
daha doğrusu hissettim
arkasından koşmak
acayip hoştu
bu durum hayatımın sonraki
dönemlerinide derinden etkiledi
onlar kaçtı bende kovaladım
dünyada pek çok insanla
aynı şeyleri yaşadık galiba
farklılıklar ne zaman çıktı bilmiyorum
zengini fakiri pek yoktu çocukken
varsada bilmedim
ne yamalı pantalonlar
ne lastik ayakkabılar
ne kış soğuğundaki titremeler
hiç biri gelmedi aklıma
oyunlar oynamak çok sonraları oldu
hayatın içinde merhaba derken
seni tanıdığım yıllarda
bana herkesten daha yakın gibiydin
yanında sevinçten ağlayabilirdim
seni saatlerce dinleyebilirdim
yaşamak adına ne varsa hepsi sendin
ayrılığı bilmeden sevmiştim seni
bende sadece yarım kalan arzular
bir takım basit hayeller
hayatın en ucuz mutlulukları vardı
sana bir demet gül vermek gibi
oysa dünya çok farklıydı
pek çok insanda pek çok farklılık
büyümenin bedeliydi
ne yazık............