Yalnız güneş gökyüzü denizinde
çimen iteliyor solgun yaprakları köşeye
iplerde danseden çoraplar
Seksek çiziliyor ustaca kaldırımlara
sallıyor ipi çocuklar daha önceki çocukları
çocukların çocuklarının çocuklarının çocuklarının.
Geçiyor ürkekce Hamlet
kaldırarak özenle ayaklarını
çiğnememek için çizgileri
Yüksek sesle buldu ispinoz kuşu
kaybolmamış melodiyi
koparıyorum sevdiğimin güneşten olgunlaşmış çoraplarını
Olmak
Olmayı bilmek
Eğer bir şiir gülümseyebilirse