Bir an gelir ki
Biter saatler
Dakikalar
Saniyeler, saliseler…
Çareler kaybolur
Ufuklar kararır
Tükenir her şey
Birer birer…
Cümleler
Kelimeler, harfler…
Münadiler çıkıp ansızın
Kara haberler
Verirler ya!
İnsan duvara doğru
Adım adım geriler ya!
İşte öyle bir şey
Umutsuzluk.
Tıpkı
Güneşin batması gibi
Nabzın yavaşlayıp
Bir durup
Bir atması gibi!
İşte öyle bir şey
Çaresizlik!
Karamsarlık!
Oysa insana yakışan
Dumansız yanmak!
Yani göğüs germek
Sabretmek ve dayanmak…
Ama hepsinin başı
Canım kardeşim
İnanmak… İnanmak… İnanmak…
.