Bekir Sami Ünsal - Bir Maden Ocağı Kazası

Yıl 2010…!
Bu kaçıncı közleşmesi hasret dolu yüreklerin
Sanki güneş, ufka bir başka ağıyor!
Bu yılın 17 Mayısında, yağmur bir başka yağıyor…!
Belli ki madenin 30 şehidine ağlıyor…!

Zonguldak ilinde,
Kara elmas çıkarmak için
30 emekçi nefer!
Tam 540 metrede yer!
Çoluk çocuk hayali gözlerinde
Kazmalar ellerinde.

Çocuklarım namerde muhtaç olmasın,
Kışın insanlar üşümesin,
Makineler işlesin,
Hizmet ağı genişlesin…! Diyerek
Çalışan Ferhat'lar!
Sizi aramıza döndüremiyor
Geride bıraktığınız
Bükük boyunlar…
Ahu figanlar, feryatlar…!

Bu kaçıcı patlama? Yine
Ardından gelen umutlu bekleyişler…
Fakat nafile!
‘Umudun ölümü, diye duyurdu haberi
Ajanslar, gazeteler…!

Yerin yedi kat altı ve
Her grizu bir bomba inan ki
Her parçası şarapnel olur
Bir göğsü deler sanki!
Patlamanın ardından tükenince umutlar
Ay yıldıza sarılır
Sıra sıra tabutlar!

En kalbi sevgi size, en içten saygı size!
Ey! Ekmeği uğruna, canını hiçe sayanlar!
Ve ardında sevgililer, yetimler koyanlar!
Ne bilsin
Sizin kıymetinizi gafiller
Onu ancak emeği bilenler anlar.

Yetsin artık! Yetsin artık!
En akılcı önlemlerle
Bu çileler bitsin artık!