Bekir Sami Ünsal - Bir Hasret, Annem.

Dokuz ay on günlük çile sonunda
Dünyaya getirdin sen beni annem
Sevgin hep kalbimde, kanın kanımda
Ne çabuk yitirdim ben seni annem

Yemedin yedirdin, beni giydirdin
Ezama, cefama katlandın annem
Her şeyinle varlığını sevdirdin
Yoksun, nerelere saklandın annem?

Yokluğun köz gibi yaktı içimi
Gönlümü yaslara bürüdün annem
Ellerin okşamaz oldu saçımı
Ardına bakmadan yürüdün annem

Hayat denen bu çileli yollarda
Acıyan canıma kim yanar annem?
Taptaze hatıran geçen yıllarda
Kanayan ruhumu kim sarar annem?

Hazan mevsiminde, yaprak misali
Düştün topraklara terk ettin annem Anne sevgisinin olmaz emsali
Eleme, kedere gark ettin annem

Gözlerim kapıda yolun gözlerim
Sensiz geçen zaman bir dertmiş annem
Elimde değil ki her an özlerim
Hasretin darbesi pek sertmiş annem

Her ne derdim olsa sana koşardım
Bıktın da terk edip gittin mi annem?
Mümkün olsa görmek, dağlar aşardım
Güzel bir rüyaydın bittin mi annem?

Hayatım dopdolu hatıran ile
Nasihatin bana ışıktı annem
Sözlerin yeterdi görmesem bile
Bakışın ruhuma beşikti annem

Haksöyler'im, inancımdır tesellim
Ölüm ne demekmiş öğrettin annem
Derdin hep: Huzur bul, Hakk'a ol teslim!
Biricik gerçeği söylettin annem.