Bedrettin Aykın - Anacığım Ört Üstümü

ANACIĞIM ÖRT ÜSTÜMÜ


En eski yalnız benim
Ben o istenmeyen konuk
Kapıların dışındaki
Acıların içindeki
O yorgun yaşlı gezgin
En eski yalnız benim

Terkedilmiş bir evim şimdi
Tek başına yıkımı bekleyen
Gezinir alnımda ölümün eli
Kumrular çatıda sevişirken
Hüzün ülkesinde ben
Terkedilmiş bir evim şimdi
Kimseler paylaşmak istemedi
Taşımaz yükümü bir türlü
Kanaryam sustu öldü
Soldu kurudu karanfillerim
Kedim bile terketti evi
Çalan olmadı kapımı günlerdir

Uzaklaşıyor herkes çevremden
Yaşam uzaklaşıyor yetişemiyorum
Sesler kesildi ışıklar söndü
Güneş de ısıtmıyor artık
Ömrün buzul çağı bu
Üşüyorum çok üşüyorum
Neredesin anacığım ört üstümü