Gönül vermiş sevsin diye her kula,
Aşk güzel de, ayrılığı nar etmiş...
Yarin vefasız sa; çıkmazdır yolun,
Bu da Allah işi, meylim var etmiş...
Kiminin boyundan büyüktür derdi,
Kimini bir lokmaya, bin diyar etmiş...
Bileği bükülmez yiğit olsam ne,
Gönlüm sevdalarda hep zarar etmiş...
Varlığı yaratmış, bölüşün diye,
Bana her yokluğu, intizar etmiş...
Gül dikmiş gönlüme, has bahçe diye,
Bir hoyrat çıkmış da, tarumar etmiş...
Her zoru aşacak fikri vermiş te,
Ayrılığı ölümden de zor etmiş...
Balı katmış tuza, satmış sevene,
Sevda çıkmazında bi karar etmiş...
İki gözün, bir de gönül gözün var,
Sevdiririken üçünü de kör etmiş...
Unutmayı sokmuş insan usuna,
Usum kabul etmez, o yar; yer etmiş...