Bayram Kaya - Zanla Anlama

Ben canımı canana can eyledim.
Ben çabamı canana içim eyledim.

Bir tutağına gönlümü var eyledim.
Bir sermesini vuruntuma hal eyledim.

Karını karsınmayı kendime ar eyledim.
Cayılmış ısrarına, bilmezde zor eyledim.

Bağında bağbanlığı bal eyledim.
Koruğunda pekmezini ekşi eyledim.

Yürümesinde sekmesini sor eyledim.
Aksağına topallığını aşına eyledim.

Gönlünü gönlümde zanneyledim.
Düşüncemde varlaşmasını hayal eyledim.

Kırıp döktüğümüzü, zar eyledim
Geçemedim zarını zarıma sar eyledim.

Baharında baharımı coş eyledim. Solmasın diye dikenini çiçeğe hoş eyledim.

Acısına tutunmağı alışığa boş eyledim.
Zehri serişini almağa gönlümü boş eyledim.

Cananı düşte gördüm narı karla.
Sorup sual eylemezliği darı arla.

Narıma sönmeyi vaat eyledi, canı karla ateşini.
İşmarıyla kahreyledi; özde ondayım dili zarla.

Meyusumda cananı halinde, der eyledim.
Cananın hali bana benden de can imiş.

Canan avazda, avazımdan fark etmedim.
Avazım cananda, anına cevap etmedim.

Bu böyle olmayacak, boşa çile serimler.
İkili istendik, hareketinde bire derimler.

Canana açık açık sır verileymiş.
İşte vuslat özlemle derileymiş.