Bayram Kaya - Zaman Arenası

Dört duvar arası yalnızlığı
Yansırken yürek küpeştelerime
Kırılır taç yerinde,
Bahar sonsuzluğu...
O an yürek burkan mevsim geçişmelerinde.

Adem çıkar önüme
Hin görünür.
Hin çıkar donunda
Adem görünür.

..............

Kavuşma edilmiştir başa
Kan doğranır ekmeğe aşa
Yanlıştır bakılmaz ki yaşa
Kuzu oluruz taçla, paşa paşa

Bir öfkeye nisyan
Bulur şüpheye isyan.

Durum yanlışı fal eyledik
Halimizi ikbal eyledik
Garip yapı, taşımızla
Suçlular başımızda

Davası büyük olan göz
Olur eyleme çıkmış söz
.....................................

Zincire sorarım seni özgürlük Kendiliğim der.
Dolanır dolanırda
Bedenimi yer

Bir devran çökerse
Bir devran söker

İnanımda dahi övülür olmayanı
Akıl yerine;
Erdemimizi...
Ve de her demimiz...
Tarikatlar, ilmihaller
Efendiler, camiler tarttı!
Sayıları ile birlikte
Çöküşümüz arttı

Soyutun yoksa akılsal izahı
Çıkacaktı eleştirel mizahı
...................................................

Bre şer nifak
Aklı prangalayıp, kılar infak
Kara sesli yobaz

İti, bile olamayacağını, demle
Yapar, itin yapmadığını, hemle
Şeytan, nefis; aldanmasını kemle!
Akılsızlığını örterek, güya zemle

Zaman, zeminini bulmazsa
Zemin, zamanını bulur.