Bayram Kaya - Yılbaşı Armağanı

Belgin ama az sonra.birazdan,şimdi değişecek olana.
Sunulur.

Çok armağanım var
Sana:
Hangisini versem acaba!
Çocukluğunu mu,?
Gençliğini mi?
Hüzüncünü mü,?
Korkunu mu?
Sevdanı mı,?
Sevdasızlığını mı?
Yoksa...

Umularını mı dersin?

En iyisimi sen seç.

Acıya karışmış çığlıklarla,
Belirti bu.
Bir var oluş.
Tertemiz ve çıplak
Doğdun.
Hoş geldin sen.

Kirlenmemiş kafan
Ivır,zıvır la.
Dolmamış boşlarla
Yüreğin,
Bilisizce ama
Bili olacak bakışlar.
Anlamağa çevreyi.
Doyamıyorum bebeğim,
Doyamıyorum.

Gülücüktesin
Neye güldüğünü bilmeden,
Kendi ezgileri ile ninnilerle seni,
Eşlik burada başlar!
Sonra anlamlanacak
Kayıtsız sedalarınla.
Büyü ki anla bebeğim
Neye doğduğunu.

Kirletirsin
Kirletmeyi bilmeden.
Tavır korsun
İsteğine ermeden
Büyürsün hiç vakti
Gelmeden.
Artık öğren doğruları!
Öğren çocuğum.

İstenmeyen davranışlarında
Öcülendin!
Yapamaz oldun bebekliğindekileri,
Artık kucakta değilsin sen.
Yürümeyi,dikelmeyi
Belle çocuğum.

Kırmayasın bir yerini,
Yakmayasın,
Üşütmeyesin diye
Üzerine titrerler.
Kırar,yakar
Üşütürsün inadına!
Daha soyutlama gücün ne,
Ne ki çocuğum.

Çocuklarda büyüklüğü
Görmek isterler,
Büyüklerde çocukluğu.
Adına çocuklukta
Yapamadığım denir.
Seni sana bırakmazlar,
Bırakmazlar çocuğum.

Bak annene,
Bak dayına
Veya ötekiler.
Sen de öyle olmalısın!
Senin yaptığın gibi
Yapılır mı?
Ayıp oluyor
Öğren çocuğum!

Diyemezsin
Size baktım.
Siz ne yaptınızsa
Onu yaptım(!)
Kabullenmesi güç
Deme öyle,kırarsın,
Deme çocuğum!

Kızılan sen misin?
Sende kendileri mi?
Buda yetmez,
İpotek korlar geleceğine;
'Şunu şöyle bunu böyle
Yaparsan,
İki elim yakanda.”
Ahval davranışını belirlerler,
Nasıl bilirsin o günü,sen,
Ne bilirsin çocuğum!

Artık saçlarını tarıyor
Aynadan ayrılmıyorsun.
Bazen fiziğine kızıyor Avurdunu şişiriyorsun.
Karmaşıkların var
Anlamıyorsun.
Öğrenemedin bir türlü,
Sorunlarını içine at,at evladım!

Ne çok yanlışın var
senin.
Tarzın mıdır?
İçyapı değişmen mi?
Neyine senin her şeye,
Diklenmen,alınman,
Usul git,usul gel,
Aslan evladım.!

Eleştiriliyorken sen
Erdemliliğinle!
Dikeliyorsun ebeveynine
Sersemliğinde.!
Sevgi,saygı kalmamış,
Şu zamane gençliğinde(?)
Ev halidir olur evladım!

Çatışmalarınla
İncinmelerinle
Yoksunluğunla
Darlığınla
Senden evvel
Geçenlerin yollarında,
Yaşam diye hep aynı
Düzgülü.
Süzülme geç,
Yollan evladım!

Bazen göz göze
Duruştun.
Bazen kendi kendine
Kırıştın.
'O olmazsa,
Yaşayamama” dalıştın.
O ne zaman öyle oldu,
Olmaz evladım!

Ne kadar yalnızdın
Atiselince.
Hayallerinde boş dönüyordun,
Düşünce.
Baktığında
Çevrendeki zenginliklere,
Olmuyor, sendekilerle
Damak tadı,evladım!

Kapılınca rüzgârına
Zannınca.
Şunu şöyle,
Bunu böyle kanınca.
Yönsetiyor,yönlendiriyor,
Kanıksıyordun,
Düzenini düzemiyordun
Acul evladım!

Ah bir şu kadar
Param olsa.
Güller dirilse,
Bülbüller şen olsa.
Çekilenleri saran
Çelik kolsa;
Kırardım demek,
Hayal oysa.

Yaşayamam onsuz
Dedin.
Görücülüğe
Söz erdin.
Ebeveyninin rızasına
Pey verdin.
İleriye örtük sorunu
Derdin.

Düşlerin,hayallerin
Tadına varmadan.
Yaşamsalların eylemine
Yar olmadan
Sorumsalların sorununu
Sarmadan,
Bu böyleymiş deyip,
Darılmadan.
Vardın hoşa,
Tahta boşa.

Hayal etmeyi
Öğrenemeyecek kadar
Çağında savuştun.
Çoluk çocuk erincine
Kavuştun.
Sorumluluklarında susup,
Darın soruştun.
Hemen senden önceki
Davranışlara koyuştun!

İlerisi yok kimse
Yaşamamış ki.
Bu kısır döngüye,
Parmak basmamış ki.
Ezilmiş doğacınla,
Eziyorsun doğaçları!
Buluşalım eski yıllarda,
Eskiye,eskiye.