Bayram Kaya - Yaren 2

Selam girdi, umut gibi, kanımca araya.
Umar, bakmaz; taca, tahta paraya.

Adın girer içe; düşünü, sarar engince,
Demdir duymaz çaldığını; dengi, dengince.

Çizgi olmuş akış; ebcede rengi ne?
Ey yaren, bilir misin aşığa; bengi ne?

İlla maraz, bir hinlik mi, söyle; cengi ne?
Ey naz ende, pusma söyle! Gönülde dengi ne?

Sorar mı konarken; aça-toka, aka-karaya? Yarandır infialim; sığmaz, tacı saraya.

Hayalin bile, hayal yetmez; sevgi doluyor.
Anların demlenmesi bu; zan ki, neler oluyor!

Ey yaren söyle, sıkıntını nedir karan?
Şafağı kucakladım gözlerinden; ben mi yaran?

Selam arada, yaran karada, sıkıntı daran.
Ey naz en berhavası yok; can uzaklığı da, değil aran.

Ne bilirdim seni; şimdi yakınırken zar anda.
Şiir yazdıracakmış bana; efkârım yaranda.