Bayram Kaya - Yangın

İlgisizce kundaklanan,
Seni bilirim seni;
Yangınlar çıkaran.

Ne yangınlar bilirim
Mazinin kucağında.
Atisi simdi duran.

Der: korkma, ben ışıltı vuran.
Bilmez ki niye.
Kıvılcımlarından alev olan.

Ne açkınlar tanırım
Sezilmedeyken daha
Sönmüş olur tüten sanırım.
Yar gel geçme esen yelin önünden
Viran mı durur sanırsın,
Yeşeren bağ sönümden

Aklı hicap etti, duyguyu kucak
Haraptar yaşamsallık; üfledi
Külden usulcak

Bir gönül bilirim eşti,seçti.
Alazlar kavurmada iken,
Bayram'dan da bayram geçti.

Söndüren ve sönen yönümüzü
Akalım atinin kucağına
Alevler sarsın önümüzü