Bayram Kaya - Şair Be

Şair be!
Gel bölüşelim.
Algısal;
İyilikleri ben,
Kötülükleri sen.
Ben bilmem,
Sen haykırırsın nasılsa.

Aşkı yaşamayı bana,
Betimlemeyi sana bıraktım.
Ben paldır küldür.
Sen estetik arzusal can evinde.
Sen yaratıcı ve mübarek.
Ben gürültücü ve bencil.
Sen ve ben, sevince.

Şair be!
Ben memleketi yerim.
Sen kahrolmadasın.
Acılar sızlar mısralarında.
Bir kaval olur yüzyıllardan beri.
Anadolu yaylalarında
Yanık yanık.
Anlamazdayım!
Duyarımda koyun olurum.


Âdem'i aklım gibi sevmeyi.
Kusura güzellikle bakmayı.
Bal ermeye akmayı.
Çiçek diye derip sunmayı.
Sende belledim.
Ben sitem ve avazımda iken…
Kavrarım da sana inat.

Şair be!
Bir söv dedim şu illete.
Şair sövmesi nasıl olur?
Sövdün de.
Övgü gibi yankılandı,
Dillerde.
Takiyyenin sığlığında.
Bende salya sümük.

'çıkarmak isteseler tende
peykanı ol servin,
Çıkan olsun dili mecruh,
peykan olmasın ya Rab'
Bu kadar olur senin zarı
Duyman(!)
Ben ise,'sen misin tek? 'der,
Göz açar kaparım
Vazifemi yaparım(?)
Fuzuli mi?

Şair be!
Şöyle bir söyle, dedim.
...'Sürün çocukları dağlara, Öfkeleri kinleri...'*
...'Hepsi bizden yolcusu olsun hancısı olsun
Efkâr ettiğimiz şey memleketin halidir
Sanmam hemşehrim sanmam bundan acısı olsun'**
'Yiyin beyler,
Aksırıncaya, tıksırıncaya dek
Bu hanı iştaha sizin...'***
Sus şair sus
Onlar benim işim.
Beni söylüyorsun(!)

Sen sus şair,
ben söyleyim:
Hayat bu.
Ben yari ekmek ile beslerim.
Çikita kivi,
Tutum mu şık, şık.
Yakacaksın kaloriferi,
Göreceksin şırıngayı.
-----------
Şair delilendi:
'Deli saçması bu! ”
Dedi; yüzüme:
...'Yüreklerin kulakları sağır,
Hava kurşun gibi ağır,
Bağır, bağır bağırıyorum.
Koşun, kurşun eritmeğe,
Çağırıyorum...'****
Anladım, hem de
İliklerime kadar.
Pabuç pahalı, sıvıştım.
-------------
'Ne şair be(!)
Sana ne?
Bir sen mi kaldın,
Memleketi kurtaracak(!)
Sana şair dedikse;
Biraz şişe,
Biraz balık
Meyli olsun(!)
Yârin zülfü,
Çöle sürsün insanı'
---------------

Buyurgan yine
Belirledi ödevi!
Evet, o idi…
Ve de daha
Başkacalardı şair…
Çünkü şair
Duyduğunu
Söyler, düğümdür;
Genelin yaşamında
Kopuk olmayan,
Toplumdan yananlıkla,
Anlamlanır, yücelir.
Bu bir yükümdür.