Batuhan Ercan - Sual

Olmuşum, damla misali suya damlamış, doğmuşum…
Derinliği bilinmeyen bu faniyat denizine akıl yormuşum.
‘'Sual etme, yüz! ‘' demişler lakin ben yinede sormuşum.
Bitmeyen bu deryada ölüm nerede, yaşam nerede?

Bir elim verirken sevabı, diğer elim almış günahı.
Rey etmişim yalana, hesabım el vermiş inkârı.
Helal kılmış ise anam sütü, neden bırakmaz ruh efkârı?
Yürekte kaymış terazi, de ki hakikat nerede, riya nerede?

Tarih bir tokat gibi vuruyor yüzüme yok mu aslın, özün?
Aynalar, aynalar konuşmaz olmuş yüzüme, etmez sözün.
Bakışlar değişmiş iken, beş akçe eder mi aynı olsa gözün?
Sualime muhatap yok, ecdad nerede, ahvad nerede? ..
İlim ettim akla fazilet sandım, gururla dolmuştu bağrım.
Cebem kibir olmuş; sükunetimde yeşerirken kahrım.
Anıma tasarruf edemez iken, niçin cenk eder bir yanım?
Şaştı kılavuz ey ümmetim! imam nerede, kadı nerede?

Alemler içinde binbir parça nakşeder mi halimi Alim?
Mürekkep susmuş, mum ışığında sessizlik daimi hakim.
Sağ yanım ağlarken, haykırır sol yanımdaki Ademi zalim.
Mısralar sorar derdest, faidad nerede, mazarrad nerede?

Düşer miydim ben gaflete; el tutar, göz görür ne hacet!
Sevgi, şevkat değil miydi nihai ışık, yürek aşka hasret…
Hicretim senden sana, yalvarırım bana nurundan bahşet.
Geçiyor gündüzüm gecem ey Allah'ım:
Güneş nerede? Ay nerede?