Batuhan Ercan - Derviş

Bir dervişim ki, başka gönüllerdi gezdiğim,
Diyarlar, fani nefislerdi gördüğüm, sezdiğim.
Aşk'ı arardım sözde, oysa tutkuydu bezdiğim,
Riya etmek şöyle dursun, merhametti yazdığım.
Bir dervişim ki boştu, gönül sandığım…

Bihaberdim, cihan şahit iken o inci gözlerine,
Şairane kelâm edemedim, özümden sözlerime.
Gafilim, hayretler içinde seni çizmişim defterime,
Şelaleler şöyle dursun, gözyaşı olmuş yüreğime akmışım,
Bir dervişim ki, sensiz yaşadığımı ömür sanmışım…

Ah ederim dağlara, çöllere, fuzuli ise kehanetim,
Yüce Rabbim! Bir isteğim var, beklesin ahiretim.
Cehennemler içinde süzülmüşüm, sanmışım ki cennetim.
Huriler şöyle dursun, ben, kuluna kalbimi kaptırmışım,
Bir dervişim ki, Sahra'dan çıkmış, deryaya açılmışım…
İhtişam bellemişim, yüzüme kondurduğum sahte neşeyi,
Acizim beyim! Ay'a bakarken, görememişim güneşi.
Meğer yokmuş kâinatta bu zahidenin bir eşi,
Rüzgârlar şöyle dursun, maziden esmiş, aşka yel almışım,
Bir dervişim ki, yüreğimden semaya ulak salmışım…

Uçmak istedim de Rumi! Velev ki kanadım yokmuş.
Aşk'ın böylesi imiş hayat, Yunus'u anlamak zormuş.
Gülümsemesi ömrüm, nefesi nefesim olmuş.
Volkanlar şöyle dursun, ben derya içinde yanmışım.
Bir dervişim ki, yaşarken rüyaya dalmışım…

Geçmişim, kendimden, serden geçmişim.
Kavrulmuş yüreğim, yana yana sevmişim.
Sazlar, sözler şöyle dursun, aşığım, dervişim…