Basri Şen - Yakın Zaman İşaretleri

Kelebeğe dönüşemeyen tırtıllar en hızlı olanlarını kahraman sanırlar.

Kendi cehenneminden kurtulmayan, başkalarının acısına empati yapamaz.

Dalgalı bir denizin durulmasıyla başlar sabah, bir gölün içten içe dalgalanmasıyla değil.

Sinekler bir gün kuşa dönüşebileceklerini bilselerdi; savaş açtıkları her örümcek ağına, kendilerinden de bir şeyler katıldığını görürlerdi.

Onu çok sevdiğini, onun için her şeyden vazgeçtiğini söylüyorsun. Peki ya kendinden vazgeçtin mi?

Başkasının bakış açısı sana görüş açısı kazandırmaz.

Çevrendeki sineklerden rahatsızsan içindeki bataklığı kurut.

Gözlerimi ödünç vermek isterdim, cenneti merak eden herkese.

Kendi davranışlarını başkasında görmeye dayanamayan, kendini sevmiyordur.

Sen beyazı da konuşsan; karşındaki, yargı prizmasından yansıyan renkleri duyabilir ancak ve bunlar da hep aynı renklerdir. İşte gerçek yalnızlık.

Din, ideoloji, parti, takım, grup, topluluk ; o kadar çok barkod vurmuşuz ki zihnimize, özgürlük evet, barkod değiştirme özgürlüğü.

Yaramazlık çocukluğun şanındandır.

Gizemli görünmek için dip balığı taklidi yapan yüzey balığı, demek ki denizde değil akvaryumda yaşıyor.

Yalanı hizmetinde çalıştıran kendine göbek bağlar.
Kendinle empati kur.

İsteğin yollarında yürüyen gerçeğin ülkesine varamaz.

Bilgisi az olan değil yargısı çok olan cahildir.

Cahille karşılaşınca ölü taklidi yapmalı.

Bütün davranışlar niyet kalıbından çıkıp farklı renklere boyanmıştır. Cahil rengine, bilge şekline bakar.

Ömrün en karanlık gecesi en yıldızlı geceye dönüşür. Gözlerini açıp gökyüzüne bakabilirsen eğer.

Oysa mutluluk, "beni yıka" yazmıştı gözlerimizin camına.

Bilge kendine göçmen bir kuştur.

Olduğumuza göre değil duyduğumuza göre şekil alan oyun hamurları gibiyiz.

Acın, hakkını verirsen şefkate, israf edersen nefrete dönüşür.

Kendine en uzak olduğun yerdedir cehennem.

Her beklenti mutsuzluğa bir eklentidir.

Yıldızlara kavuşmak için karanlıkla yüzleşmen gerekir.

b.ş