Baran Demir - Özgürlüğe Hasret

Uzandım ranzama
Aklıma düştü bedenin
Tutsaktır zincire
Vurulmuş yüreğim
Tavana bakmak da gözlerim
Haylin karşımda duruyor
Ben sana gelmek isterken
Kollarım zincire vurulmuş
Nasıl geleyim
Bileklerim kanarken
Hala kendimi zorlarım
Mazgallar sürüldü üstüme
Güneşe hasret gözlerim
Denizi hatırlatır bana
Düşlerimde de olsa
Maviye çalan gözlerim
Esaretin bedeli olsa gerek
Özgürlü ge hasret olmak
Kendimi sokaklara salıp
Alabildiğince hızlı yeşile koşmak
Hayalini kurduğum Dalgasını duyduğum
Denize atlayıp kucak atmak
Kanatlanıp pencereden gördüğüm
Martıya yaren olup uçmak
Rüyalarımda da olsa
Sevdama sarılıp öylesine uzanmak
Yanağına ufacık da olsa
Öpücük kondurmak
Sonra içerde bir ses
Haykırıyor dikkat
Teftiş var ilkiniyorum
Birden ne olmuş diye
Uykudaymışım meğer
Özgürlüğüme koşarken
Uyanıyorum rüyamdan
Oysa daha sevdama
Yeni sarılmışken
O kiraz dudaklarına
Bir öpücük kondurmadan
Yapılır mı be gardiyan