Baran Demir - Işık Sönmeden Tükenme

Sen orda öylesine mahzun
Öylesine sessiz beklerken
Gözlerindeki ışık sönmeden
Canına can olmak isterim
Canımdan can alıp sana vermek
Seninle ömrümü paylaşmak isterim
Gözlerini arala yitirme direncini
Yine gülümse inadına tükenme
Düşün beni uzaklarda da olsa bedenim
Yüreğim yüreğinde sevdasına kurban olduğum
Seni düşünüyorum uzanınca
Yatağıma boylu boyunca
Gülüşün düşüyor aklıma
Ah bir kalkıp gelsen yanıma
Sevdamdın ya öpücük kondursam yanağına
Haykırsam dünyaya seni nasıl sevdiğimi
Yeter ki çık gel be sevdam
İşte bu derken kadınım
Yitip gitme bırakma beni tükenme

Kurmuştuk ya seninle hayalleri
Bir ömür boyu sevecek din beni
Benim seni sevdiğim kadar
Koparıp alma yüreğini yüreğimden Diren gece gözlüm ey sevdasına kurban olduğum
Gülümse inadına yenilip gitme yakışmaz sana
Ver elini elime kuralım yeniden dünyayı
Bir ceylanın yavrusuna verdiği
Şevkat le bakalım gözlerimize
Bana sevdayı yeniden tattıran kadın
Yeter be kararan o bulutları
Savurup güneşi görelim
Karanlık dan çıkıp aydınlığa
Yeniden
Yeniden
İnadına sevelim
Yitip gitme diren tükenme
Bir bütün olup yürüyelim
Bu engelli yolları aşarak
Varalım ikimize ait
O aydınlık güneşli günlere

Kara sevdaya tutulmuşum verin sevdiğimi
Ondan başkasını görmez gözlerim
Eğer seni görmeden çekip gidersen
Bil ki artık görmez gözlerim güzellikleri
Bırakıp gitme diren ey tükenme
Senden başkasını sevmez yüreğim