Baran Demir - Hüzünlü Akşam

Rüzgarlı bir akşam
Fırtına koptu kopacak
Yaralı biri dolaşıyor
Karanlık sokak ta yapayalnız
Tek başına ilerliyor
Yağmur başladı
İnceden inceye çiseliyor
Yalnız yaralı adam
Hızlı adımlarla ilerliyor
Sığınacak bir yer ararcasına
Kimseler bakmaz yüzüne
Yalnız adam kalmıştır ortada
Islanmaktadır beklide hasta olacak
Gözlerinden yağmurla birlikte Beli belirsiz sular akmakta
Şimdi daha da umutsuz
Daha da yalnız ve hüzünlü
İlk kez değildi bu
Daha öncede olmuştu
Daha da kötüydü beklide
Şimdi olduğu gibi
Yalnızlığıyla baş başa
Sığınacak kimsesi olmadığı gibi
Ama o öylesine paltosunun altına sığınmış
Göğüs germekteydi şiddetini
Artıran yağmura inat
Hayata sarılmaya, yenilmemeye
Yağmura Kapılıp gitmeden