Baran Demir - Gel De Bitsin Bu Özlem

İnan ne haldeyim bir bilsen
Güzel gözlüm çıkıp gelirdin
Yüreğime oturmuş ki öyle hasretin
Alıp atmak zor yüreğim daralmakta
Sen her yerdesin hiç bitmez tükenmez olduğun gibi
Yatıyorum sen yastığa kafamı koyduğum an
Yürürken, yemek yerken
Gülerken bile sen düşüyorsun aklıma
Bir anda değişiyor yüzümün şekli
Seninle meğer gülmek güzelmiş
Sensiz yüzüm gülmez ki
Ne yaparsın ne edersin bilmem
Ama inan her an seni düşlerim
Seni düşünürüm
Hiç demez misinki neler yapar
Bunca şey paylaştığım
Beraber ağlayıp beraber güldüğüm
Aynı tabağa kaşık salladığım
Üşüdüğümde sarıldığım
Kimi zaman kızıp sırtını döndüğün
Ne haldedir ne yapar özlemez misin
Unutup yada silip atın mı beni
Bir bilsen sevdiğin nasıl ağlar
Ne yapar durmaz ki gözüm yaşı ile birlik de
Yüreğimin sancısı
oturmuş celladım daraltmak da Sensiz geçen her anımda
Unutmak isterim olmaz ki
Senin kokun sinmiş her yere
Senin süliyetin
Seni görürüm her an
sesini duyduğum gibi
Seni ne çok sevdiğimi söylerim
Gelip geçene seni özlediğimi
Mecnuna döndüm ne yaptığımı bilmeden gezerim
Günler benzer oldu birbirine
Zaman geçse de sanki
Sensiz geçen zaman
Bir ömür be sevdiğim
Yeter ki gel de çıkıp geleyim
Senide alıp gideyim
Sevdiğim gel de.
Seni ne çok sevdiğimi bir bilsen
Beni koyar mıydın bu halde
Bir başıma yapa yalnız
Denizden çıkmış balık gibi
Çırpınıp duruken
Suya hasret olduğu gibi
Benimde de sana hasret olduğumu
Gel be bitsin bu hasretlik
Gelde bitsin bu özlem