Baran Demir - Elveda

Son bahar akşamının hüznü
Rüzgarın fısıltısı inceden
Dökülmek de dalından yapraklar
Beni de alıp savrularak düşmek deyim

Kaptırdım kendimi rüzgara
Sağa sola çarparak süzülmek deyim
Bir yer bulamadım oturup dinlenmeye
Kah orası kah burası savrulmaktayım

Canımdan yurdumdan ayrıldım
Zor yaşamak gülüm koptum
Yaşam bitti bir kere benim için
Son çırpınışlar bunlar bıraktım kendimi
Rüzgar benim için son yolculuk
Beni en son yolculuğuma uğurluyor
Ebediyen istirahata çekileceğim yere doğru
Bitişin yok oluşun son adresine

Ey rüzgar bırakma düşürme beni
Değmesin bedenim,tenim toprağa
Son tutunacak bir sen kaldın
İşte geldik sona hoşça kal rüzgar
Hoşça kal yarınlar, hoşça kal sevdiğim
Hoşça kalın dostlar
elveda

.