Baki Evkaralı - Yağmur Oluyorum

Uykularım kaçtı yine,
O zengin veledi düşününce
Gözlerin yağmur yüklü oluyor
Ellerimde bir kelepçe
Bir el seni benden alıyor
Bu düşü görüyorum her gece
Sana dair hayallerim yanıyor.
Suya düşüyor tüm ümitlerim
Çığlık çığlığa uyanıyorum
Sanki ateşten bir gömlek giymişim
Gözlerimi yaşlarla dolu buluyorum
Sarılıyorum kaleme kağıda
Yokluğunu sarıyorum
Sensizliği ateşe veriyorum sigaramda,
Duman duman özlemlerimle yanıyorum
Çare bulamıyorum kimi zaman
Bir uçuk beliriyor dudağımda
Seni kaybederim korkusundan
Sensizken ruhumda açılan yaralara
Merhem olmuyorsun çoğu zaman
Canım acıyor hayalini alınca
Kalbimden vuruluyorum her an
Düşlerimden o el seni çalınca
Uyanıyorum kanter içinde uykulardan
Gün geçtikçe tükeniyorum
O zengin çocuk, elinde teraziyle, Bir kefesine seni koymuş
Ağırlığınca altın doldurmuş diğerine,
Sinsice bana gülümsüyor
Deliye dönüyorum, atılıyorum ileri
Ayağımda prangalar, zincirler
Ellerimde kelepçeler tutuyor beni
Sonra birden gök kararıyor
Güneş düşüyor üstüme
Yıldızlar bir bir kayıyor
O gencin ellerini görüyorum
Ellerine sımsıkı sarılmış
İşte o an ölmek istiyorum
Korkularım kucak açıyor bana
Yokluğun emziriyor ruhumu
Gül sinelerinden sensizlik içiyorum
Gelirsin diye bekliyorum yolunu
Gelemeyince kahroluyorum
Ne varsa sana dair her şeyi
Bir kadehte buluyorum
Sonrası ağır bir sancı sevgili
Baş ağrısı bir hayata uyanıyorum
Seni yitirdiğim her düşten
Sonraki zamanlarda, ağlıyorum
Sen dökülüyorsun gözlerimden
Ben yağmur oluyorum.