Baki Evkaralı - Ya Leyla Gibi Sev, Ya Kendin Ol Terket!

Etme artık zulüm bakışlarınla,
Biliyorsun seni nasıl sevdiğimi,
Bir mucizemi bekliyorsun yoksa
Cennete çeviririm susuz çölleri,
Delerim dağları, çeviririm toza,
O an dökülür mü dudaklarından
Sevgiye dair o iki kelime,
Nedir seni benden çalan,
Neden kucak açarsın namerde,
Güzel gözlerini boyar yalan,
Bu mudur beklediğin fazilet,
Sevdim mi adam gibi severim.
Ya adam gibi sev, ya kalbimi terk et!
Yalanlarına boyalı sevda, sana kalsın güzelim.

Ah gülüm, gözümün nuru,
Bir bilsen hayalinin nasıl hayata bağladığını,
Sen şehir şehir sunarken ruhunu,
Yokluğunda ancak onunla dayandığımı,
Bilsen gülümseyişini hayal ettiğimde,
Kara kışların ortasında baharlandığımı,
Bilmezden gelirsin, görmezsin bilirim.
Son model sevdalar cezbeder seni,
Marka elbiseler gibi değişmeli aşkın,
Elle tutulur olmalı saygın, para gibi,
Yatların olmalı lüks katlarından çıkınca,
Adalara götürmeli seni ve getirmeli,
Sana sahip olan sevmese de olur. Yeter ki sunsun sana bitmeyen servet,
Azla yetinmeli deme bana, inanmam.
Ya sev doğru dürüst, ya yalanlarınla terk et!

Razı gelirsen bir bakır yüzüğe,
Allah şahit sonrasında Karun hazinesi,
Bulursun, yaşarsın elbet aşkı, doyarsın sevgiye,
İstediğin her şeyin anında gerçekleştiğini,
Abı hayatı avuçlarında görürsün de.
Ben şükrederim varlığına,
Fakat gel gör ki sevgili,
Tüm bunların hepsi hayal,
Çünkü gündelik sevdalarım yok.
Yelkenindeki rüzgârın peşine takılıp,
Zamane mutlulukların adasına taşıyacak,
Bir yatım olmadı benim,
Ve inan sevgili,
Mutluluktan sarhoş edebilirim seni,
Köpeğin olur aşkım kalbinin kapısında,
Sahip olsam bakışlarında kendime,
Şükrederim geceye, gündüzün sabahına,
Ama ne sende mütevazı bir ruh var.
Ne de sahip olabilirsin ruhuma.
Fazla gelir sana, kalbimdeki servet,
Geleceksen gel, anlayacaksan anla!
Ya Leyla gibi sev, ya kendin ol terk et!
Çünkü kıymet bilirsen layıksındır aşkıma,
Yoksa ruhumu bile sunmam sana...