Baki Evkaralı - Unutulması Imkânsız Kadın

Kazanlar düştü gökten,
Korkular sardı koca şehri,
Tozpembesi düşlerimizi
Kara bulutlar çevreledi.
Gözlerindeki şimşekler,
Sönük bıraktı her şeyi,
Dudaklarında sönmeyen,
Volkanın ateşiyle,
Bıraktım kendimi,
Hükümsüzce dudaklarına,
Zaman nasıl geçti.
Mühürlerken dudaklarımı,
Gençliğim aklıma geldi.
Ne coşkuluydu kara gözlü kız,
Ne heyecanlı öperdi.
Yaşadım yine yeniden,
Geçmişte kalan her sevgiyi,
Açıldığında gözlerim.
Her aşk kırıntısını topladım,
Cebimde biriktirdim.

Denizkızı gibiydin,
Çıkıp geldin düşlerimin denizinden,
Gece siyahı saçların ıslaktı,
Aşk kokuyordu savurdukça rüzgâr,
Ölmeleri istiyordum öncesinde,
Yaşanacak çok yangın var,
Dur dedim seni görünce,
Sonrasında bıraktım kendimi,
Ayaklarım aldı götürdü,
Düştüm hayalinin peşine,
Bir balık lokantasında,
Aldım soluğu nedense,
Kırmızı giymiştin,
Yanında bir adam vardı,
Karşında oturuyordu.
Karşındaydım ben,
İri gözlerini dikmiştin bana,
Hayatımı yeniden verdi,
Gözlerinde sakladığın gülüş,
Dedim kendi kendime,
Bir adam gözlerde de ölürmüş.

Sen çıktın, ardından ben,
Sürükleniyordum istem dışı,
Bakışlarım kaldırıma düştüğünde,
Kolyeni gördüm uzun uzadıya,
Aldım onu avuçlarımın içine,
Külkedisi masalı geldi aklıma,
Biz masalımızı yaşıyorduk seninle,
Koştum ardından ama
Yokluk tutmuştu her köşe başını,
Ulaşamadım sana,
Görmemiştim kolyede yazılı adını,
Bakmamıştım içindeki fotoğraflara,
Herkese sordum seni,
Bilinen tüm varlıklara, Evrenin kulağına fısıldadım.
Yardım etsin diye bana,
Neden sonra buldum izini,

Kapıyı çaldım ellerim titremekte,
Gözlerimde bir belirsizlik,
Kalbim sanki beni terk edecek,
Açınca kapıyı şimşek gözlerinle,
Dilim tutuldu birden,
Ellerimi uzattım sana,
Kolyeni görence,
Sarıldın heyecanla boynuma,
Göğsün göğsümdeydi,
Nefes alışını hissediyordum.
Kendi kendime,
Kalbim dayanmayacak diyordum.
O an vakıf oldum değerine,

Hayat bize bir oyun hazırlamıştı,
Metni ezberletilmiş bir oyundu.
Sahnede sergilemek bize kalmıştı,
Üç harften oluşuyordu...
Oynadık seninle yıllarca,
Delice sevişmeler kıskandı,
Gece utandı,
Sular yandı,
Yakamoz üstümüze düştü.
Sen beni saklarken içinde,
Ben arzuluyordum ölümü,
Bitmesin istiyordum bu masal,
Ama bitecekti.

Bitti,
Yeni başlangıçlara gebe kalarak,
Nur topu gibi bir ayrılığımız oldu,
Otistik doğan sevdamızla birlikte,
Büyütmek kaldı bizim payımıza,
Büyütecektik sen başka bir yerde,
Ben yok olurken hayalinde,
Bilinmeyen şehirlerde...
Yıllar sonra karşımdaydın.
Ve aynı sancıyı çekiyorduk,
Aynı acıyı yaşıyordu gözlerimiz.
Tek bir sırrı saklıyordu dudaklarımız,
Geceler aynı ateşti, sabahlar ayaz,
Issız gecelerde ağrıyorken kasıklarımız,
Bağırıyorduk aşk adına avaz avaz,
Sevda dökülüyordu ellerimizden,
Ne yazsam sana karşı az,
Kelimeler eksik kalıyor,
Seni anlatmaya yetmeyecekler,
Yazılamayacak romanın,
Sen unutsan da beni,
Bu dar sokaklı şehir unutsa da,
Ölsem de seni unutmayacağım.
Hatırlayacağım seni aradığım kadınlarda,
Unutulması imkansız kadın.