Baki Evkaralı - Unut Beni Sevgili

I.

Unut beni sevgili,
Bende, seninle bizken,
Ne anlamı var ki,
Sende ben, biz olamadıkça,
Yelken aç yeni sevdalara,
Ben öyle yaptım sevgili,
Yelkenine yazdım şiirini,
Yüreğimden söküp attım.
Gemim, alabora olacaksa olsun.
Bu fırtınalar vız gelir.
Sığınacak bir liman bulurum.
Alışmayı öğrettin bana,
Susmaları öğrettin ya,
Sensiz yaşamayı da öğret,
Bende sana unutmayı...
Ama ne olursa olsun.
İsteme seni unutmamı,
Sen unut beni sevgili,
Kolay unutursun zaten,
Değersiz, silik siluetimi,
Bir uğraş bul kendine,
Ne bileyim; çiçek yetiştir.
Elişi yap, çeyiz hazırla,
Güller koy içine,
Silahların namlusuna,
El bombalarına,
Sakın ola ki yazma,
İşte o zaman, şarapnel olur.
Saplanır yüreğime kelimelerin,
Yaralanırım, için için kanarım.
Sen ağlama sevgili,
Ben senin yerine de ağlarım.
En iyisi unut beni,

II.

Unut beni sevgili,
Sil telefonundan ismimi,
Tıpkı yüreğinden sildiğin gibi,
Mecbur etmeyeyim seni,
Cevap vermeye,
Sen sussan da ben duyarım.
Çığlıklarını bir gece yarısı,
Ama sen duyma, feryatlarımı,
Derin uykularından uyanırsın.
Sana kıyamam ben,
Yorgun düşersin yarınlarında,
Zaten, erken başlıyorsun güne,
Düşecek biri varsa,
Ben düşerim sevgili,
Sen mücadele etmelisin, ayakta,
En iyisi sen unut beni,
Ne kadar haykırsam.
Kim bilebilir ki,
Onun kendisinden başka,
Duyulmamış feryatlar,
Uyunmamış uykular,
Yazılmamış şiirler anlar beni,
Sen istesen de anlayamazsın.
Gerçekçisin sen, hayalci değil.
Boş ver be güzelim.
Bak hava sıcak,
Şen çocuklar, insanlar şakrak,
Kim bilir kaç delikanlı yürek,
Sen istedikten sonra, sana, Kucak açacak,
Aşk seni bekliyor işte,
Bırak artık aralıklı kapılara,
Pencereden, yollara bakmayı,
Dönüşü olmayacağını biliyorsun.
Memnun ki gidenler hallerinden,

III.

Hadi sil o yaşları,
Dayanamam ağlamana,
Sen her şeyin en iyisine,
En güzeline layıksın.
Durma, gülümse,
Güneş sönsün, ay kıskansın.
Mükemmelsin sen, unuttun mu?
Sen en şahane ilhamsın.
Merak etme,
Olumsuzluk eki koydum yine,
Senin koyduğun gibi,
Özle-me, sev-me, git-me,
İçimde bir sıkıntı,
Bilmiyorum ki niye,
Ya bu kâbuslara ne demeli,
Sonrasında ağlama nöbetlerine,
Aslında o kadar çok şey var.
Anlatmak isterdim sana,
Artık anlatılmaz oldu yokluğun,
Ben yine sustum.
Çalmaz oldu telefonum,
Bir tek sen kayıtlıydın ki,
"Hiçbir şeyim" adında,
Bak, işte yoksun.
Tıpkı senin gibi sevgili,
Bende unutuldum, yokum.
Nereden çıkardın Allah aşkına!
Elbette ağlamıyorum.
Sigaramın dumanı kaçtı gözüme,
Erkek adam ağlar mı hiç?
Ağlıyorsam kime ne?
Ağlamak güzeldir, diyeceksin.
Adım gibi biliyorum.

IV.

Sonrasında hayalini alıp gideceksin.
Hayal mi kaldı desene,
Kendimi avutuyorum işte,
Gölgemi almamı bekliyorsun.
Hayatından, yalnızlığından,
Peki, öyle işte, öyle olsun.
Demek kararlısın sevgili,
Hala susuyorsun.
Ölümüm olur bu suskunluk,
Ölmüşüm ağlayanım yok.

V.

Yer edememişim yüreğinde,
Islanamamışım yağmurlarında,
Başımı sokacak bir konut,
Bulamayacaksam, gitmek düşer.
En iyisi, sende benim gibi unut.
Ama unutamam ben seni,
Bekleme bunu benden,
Sen unut beni sevgili.