Baki Evkaralı - Ölümüm Üstüne

Dönmüşüm sırtımı dünyaya,
Namerde kızmışım, merdi övmüşüm
Yalnız kalmışım hem de çokça,
Bazen bir sevdayla ölmüşüm.
Demli çaylardan almışım hıncımı,
Yar sormamış halimi bir gün,
Kalem kırmışım aşka karşı,
Gözlerimde hasretin izi,
Kimseler bilmemiş ağladığımı,
Kimseye göstermemişim hüznümü,
Kalbimde bir aşk acısı,
Kendimce yaşamışım ölümü,
Gün batımları mezarım olmuş,
Güneş neyime gerek,
Gece saklar beni, ıssız sokaklar,
Ve kimsesiz hisseden bir kadın,
Anlarsa beni o anlar. Diyeceksiniz ki yarin nerede?
Bu sahnede rolü nedir?
Kahkahalarını atıyordur şimdi,
Dünya umurunda bile değildir.
Benim içinde seviyordur.
Belki beni düşünüyordur kimbilir?
Firaridir ruhu benim gibi,
İhanetin ateşinde yanıyor da olabilir.
Ne bileyim işte,
Yoktu o yar denilen,
Hep bir tutkuydu o aşkı ile,
Benimle birlikte yaşadıkça süren,
Bana ölmelerimi sorarsınız siz,
Sakın sormayın ölmelerimi bana,
Bir ben bilirim günde kaç defa,
Girdiğimi bir ben bilirim mezara.