Baki Evkaralı - Oksitlenmiş Aşk

Sen berrak bir su damlasısın,
Ben güneşin ateşten ışığı,
İmkânsız bir aşk hikâyesi,
Bir araya gelsek seninle,
Buhar eder aşkımın ateşi,
Biz, olmayız sevgili birlikte.
Bir çiğ tanesiyim yeni bir günde,
Sen gül yaprağı,
Bilirim ağır gelir sana bu sevda,
Düşerim ferah teninden,
Yüreğimdeki bu aşkı taşıyamazsın.
Ruhumun sevgisini giydiremem.
Aşksız, çırılçıplak kalırsın.

Dengin değilim senin bir tanem,
Ben denizin dibinde bir yüzük,
Yarım kalmış bir sevdadan fırlatılmış,
Sen şen kahkaların yükseldiği baloda,
Öpülmeye kıyılmayacak ak gerdanı,
Süsleyen kolyesin hem de elmaslı,
Güzelliğin büyülerken âdemoğlunu,
Ben yosun tutmuşum, yok olmuşum.
Oksitlenmiş aşkımın budur sonu,
Sen ceviz kakmalı kutulara konmuşsun.

Bir romansın sen elden ele dolaşan, Bir cılız kelimeyim içinde,
Kimselerin dikkatini çekmeyen üç harf,
Okunup anlamını yitirenim,
Sen beni anlatırsın onca sayfa,
Ben bir çırpıda söylenirim "aşk".
Anlayamazsın beni iki cihanda,
Gözlere düşerim yokluğumda yaş yaş,
Varlığımla mutluluğa boğarım.
Yaşayamazsın beni, çünkü kalbin taş,
Ezilirim geceler boyu, ıslanırım.
Sen yalancı sevdalara kucak açarsın.
Ben küfrederim yokluğuna,
Aklıma düşersin, yanarım, havaya karışırım.
Gözlerimi kör eder hayalin.
Kalbim kabullense seni,
Beynim reddeder bu aşkı,
Yakınken bir adım sarsmaya gerçekliğini,
Sarar beni imkânsızlığımın yalnızlığı,
Kalemlere dert olur bu sevgi,
Kâğıtlara yazılır sayfalarca,
Anlatırım varlığındaki sensizliğimi,
Kimi zaman zehirim olursun.
Damarlarımda akan kanıma karışırsın.
Taş kesilir bedenim yüreğin gibi,
Sensiz ölümlere alışırım