Baki Evkaralı - Öğretmenim

Edirne'den Ardahan'a,
Ne dağlar engel olabildi.
Ne yıllar caydırdı seni,
Memleketimin her toprağında,
Paylaştın o engin bilgini,
Kendimi ifade etmeyi öğrettin.
Kırk yıl köle olmak ne kelime,
Bir ömür olurum öğretmenim.

En arka sıralardan tutup elimi,
Sevgime sevgi kattın ilminle,
Kimi zaman anne oldun,
Baba gibi korudun bizi sevginle,
En yakın arkadaşımsın.
Derdimi ilk dinleyenlerdensin.
Vatan sevgisi, okuma aşkını aşıladın.
Paylaşmayı senden öğrendim.
Paylaştıkça değer kazanırdı bilgi,
Gerçekleri gösterdin bana öğretmenim.

Evladından ayrı tutmadın.
Canından bir parça gibi sevdin bizi, Kar, kış demedin, sınır bilmedin.
Aştın engin denizleri,
Hayatın bir matematik denklemi,
Anlatım bozukluğu olmadığını,
Olumsuzu olumluya çevirmeyi,
Ülkem için aydın olmayı,
Yanlışı değil, doğruyu seçmeyi,
Menfaatsiz sevmeyi öğrettin.
Hakkın büyük sütümüzde,
Hakkını helal et öğretmenim.

Sıkıldık, dara düştük,
Bizimle bölüştün ekmeğini,
Hayat içinde sorunlarla boğuştuk,
Sen öğrettin çözmeyi,
Benliğimi getirdin bana,
Kalem tutmasını öğrendim,
Anneme mektup yazmasını,
Sayfalarca yazsam anlatamam.
Kelimelerle ifade edilmezsin.
Kifayetsiz kalır, çabanın karşısında,
Sen romanlara sığmazsın öğretmenim.