Baki Evkaralı - Namütenahi

Sen bilmezsin yarim,
Doğmadan önce Şems'in
Sancılara gebe günün,
Fecrinin güzelliğini hiç görmedin.

Asude bir gecenin koynunda,
Olan bitenden bihaberdin,
Huzur içinde uyurken,
Yıldızlarımızın ayrılığını bilmedin.

Sabahları dar eden yokluğunla,
Aşkın badesini içerdim kadehlerden,
Muhayyel bir siluettin oysa,
Melal bir gecede düşlerime giren.

Alın yazısı mıydı yaşanan,
Can evimden vuran bu firkat,
Çekilecek çilem miydin ey canan,
Zemheriden farksızken sensiz hayat.
Sen bir anlık sandın sevgimi,
Bilemedin ki her nefes alışımda oluşunu,
Aşkım ise seninle namütenahi,
Hayalinden öğrenirken yokluğunu.

Kederimi kaleme alsam,
Ne yazsam da, gözümde afaki,
Kamer düşer derin deryalara,
Yakamozlar hatırlatır yine seni.

Çökerken gece hüznüyle,
Efkarım yine tazelendi,
Yalnızlığım nalan bir neyde,
Sayende can buldu ey sevgili.

Söyleseler inanmazdım hiç,
Ayrılığı tahayyül bile edemezdim,
Visalimiz hayal oldu,
Beni mai bir geceye mahkum ettin.