Baki Evkaralı - Kurtar Beni Anne!

I.

Kurtar beni anne,
Ay saklandı bulutlar ardına,
Peşime düştüler yine,
Ertelenmiş hayallerim.
Kalemimden kan damlıyor.
Yüreğimle birlikte kanıyor şiirlerim.
Nereye gitsem çıkmaz sokak,
Pınarları kurudu gözlerimin.
O vefasızı görüyorum düşlerimde,
Elinde tuttuğu yüreğim.
Yalvarırım, kurtar beni anne,

II.

Kurtar beni anne.
Kime yasladıysam başımı,
Müebbet verdiler hükümleriyle,
Delicesine sevdim olmadı.
Ölümü göze aldım mor gecelerde,
Korktular boğulmaktan,
Kalbimdeki sevda denizinde,
Gariban bir kimsesizlik kaldı.
Her bir aşkımdan geriye,
Ruhum firari, bilinmez bir yolda,
Kendimi bulamıyorum artık,
Bu bakış, bu siluet benim değil,
Saçlarıma karlar yağmış. Yılların fırça izi, çizgi çizgi yüzümde,
Acılar içinde kıvranıyorum.
Kurtar beni anne.

III.

Kurtar beni anne,
Dost bildiğim düşman çıkıyor.
Aşkıyla yandığım gül,
Yılan olup beni sokuyor.
Masumiyet maskesi takmışlar.
Gerçek yüzler beni korkutuyor.
Anne, o sevda, o temiz aşk,
Menfaat elbisesini giymiş.
Gözleri boyuyor fütursuzca,
Şairler gece yarıları ağlıyor.
Yitip giden ilhamlarına,
Yıllar geçip gidiyor.
Vakit kalmıyor hayatı yaşamaya,
Ben her akşam ölüyorum.
Her yeni günle doğduğuma bakma,
Yalnızım, tütün kokusu sinmiş,
Yıldızlı gökyüzünün bir köşesinde,
Bu akşam beni vuracaklar.
Kim bilir kaç kurşun sıkılacak.
Kaç yara belirecek bedenimde,
Beni sevdiklerim öldürüyor.
Yetiş imdadıma, kurtar beni anne,