Baki Evkaralı - Kollarında Ölsem

Uyku tutmaz geceleri,
Sensizlik, zemheriden beter,
Sanma ki, isyandır söylediklerim,
Senden bihaber değil kelimeler,
Geceyi seninle süslerim.
Yıldızlı elbisesini hüzün giyer,
Efkarımı dağıtır, güzel gözlerin,
Bu sıralar bir üşümek içimde,
Baksan yüreğime, sanki Antartika,
Neyse ki buldum çaresini,
Uykusuz gecelerin ayazında,
Sıcak bir ülkede düşlüyorum seni,
Bildiğim gülümsemen yüzünde,
Gözlerinde gördükçe kendimi,
Bir çöl sıcağı buluyorum yüreğimde,
Velhasıl seninle ısıtıyorum içimi,
Ne zaman ümitsizliğe düşsem.
Rüyalara atıyorum bedenimi,
Alabildiğine güzel bir hayat,
Açıyor kollarını, sarıyor bizi,
Derde yer kalmıyor düşlerde,
Hissederken pamuk ellerini,
Hiç düşmesem diyorum bu düşten, Uyanmak derdi olmasa hani,
Seni doyumsuzca yaşamak varken,
Açmak zorunda kalmasam gözlerimi,
Mecburum bu acıya, istemesem de,
Dünya sensizde dönüyor ne var ki,
Kimine göre son, kimine göre başlangıç,
Söylemek istediğim ölüm,
Gelecekse bir gece erkenden,
Özlemlerimin son bulduğu gün,
Vuslatımızda gelse, ben kollarında ölsem,
O zaman ne üşümek bilir tenim,
Yokluğunun ayazında,
Ne haberdar olurum kederden,
Efkarımı dağıtan gözlerine bakıp,
Kollarında ölümü karşılarken,
Bilmem, gökkubbe düşse üstüme,
Aşkın enkazı altında kalışlarımı,
Gülümserim o an geceye,
Sarılmış olan yaralarımı,
Kanatamaz dost bildiklerim,
Sen var olursun yanımda,
Bu yüzden güzel olur ölmelerim.
Son nefesimi verirken kollarında.