Baki Evkaralı - Koca Çınar

Kimbilir kaç aşık,
Vuslatı yaşadı gölgende,
Şahit oldun bunca sene,
Kaçamak kaç öpücüğe,
Yerlerde gizlenen sevda,
Senin yanında oldu aşikar,
Sevenleri el ele görünce,
Gülümsedin onlara koca çınar,
Ama bir sen gördün tebessümünü,
Kimbilir kaç toy delikanlı,
Sevdiğine ilanı aşk etti.
Kaç yuvanın kuruluşuna,
İlk adımı yanında attı.
Dallarınla gizledin sevenleri,
Kaç ayrılık gördü koca bedenin,
Gördün seven gözlerde yaşlar,
O zaman sende ağladın.
İçin için koca çınar,
Ama bir sen bildin ağladığını,
Bense ne zaman hüzünlensem.
Soluğu yanında aldım.
Verdim sırtımı koca gövdene,
Yalnızlığına ve yalnızlığıma ağladım.
Saçlarıma yağarken kar,
Bıkmadan dinledin beni,
Bir sen anladın koca çınar,

Biliyor musun?
Ben ilk kez böyle sevdim.
Sevmek ne kelime,
Taptım ona,
Oysa beni hapsetti gözlerine, Mahkum etti yokluğuna,
Dallarında yuva yapmış kuşlarla,
Selam saldım her yeni gün,
Ne selam geldi uzaklardan,
Ne hatırımı sordu bir gün,
Dayanacak gücüm kalmadı.
Gözlerimde kurdu pınarlar,
Yüreğimde kudurmuş bir deniz,
Sürükledi beni dalgalar,
Sahile bir ben vurdum yalnız,
Kimsem kalmadı koca çınar,

Tadı kalmadı hiçbir şeyin,
Yaşamak ağır bir yük ruhuma,
Ayrı düştük gökyüzünde,
İki ayrı yıldızız.
Ayrılık bile kıskanırdı bizi,
Koca çınar, senin kadar yalnızız.
Sen ayaktasın bu dünyada,
Ne çınarlar yıkıldı gönlümde,
Altında kaldı ruhum,
Ezildim hep ömrümce,
Gölgesini bile kıskandı.
Hayalini çaldı benden gece,
Sesini kendisi aldı.
Şimdi onun adı vefasız.
Gözlerime yağmur tohumu ekti.
Gözyaşı biçiyorum, fırtınasız,
Sevdim o vefasızı, sonuna kadar,
Tek sen değilsin yalnız.
Senin gibi yalnızım, koca çınar.