Baki Evkaralı - Dünya Üstüne

İnsanların yüzü
Göründüğü gibi değil gülüm.
Mert maskesinin altında
Gizlenmiş namert insancıl ölüm,
Kararmış kalpler içten içe,
Hakkını savunurum ben senin,
Diye başlayan olursa sakın güvenme,
Şeref ayaklar altında kalmış bebeğim,
Altın tozuna bulanmış kalpler ama,
Dışından göz boyuyor inan,
İçine bakarsan kapkara,
Sen ki yalnızlığında kaldığında,
Sırrını denize ver,
Sırrını ver dalgalara,
Ama sen sen ol gülüm,
Sakın sırrını verme insanoğluna,
Bu dünyada herkes,
Dost kisvesinde kucak açar,
Ellerinde bir hançer var,
Sakın sırtını dönme dünyaya,
Seni güvendiğin dostlar yaralar,
Nasıl bir hınç bu içimde,
Nasıl bir intihardır ölümüm,
Arzulanan sen olmalıydın aslında,
Ölmek istememeliydim gülüm,
Korkmamalıydım bir köşede, Bedenimi yakan soğuktan,
Bırakmamalıydın beni ayazda,
Teslim etmekten ruhumu,
Korkmamalıydım aslında,
Şehri ayaklar altına alıp ta,
Isıtmak isterdim senli dünyayı,
Nefesimin çöl sıcaklığında,
Ama vakit kalmadı gülüm,
Ve bu yaşanan demdir son,
İnsanlar mutluluğumu çaldı,
Güvenimi alıp götürdüler,
İyi niyetimi sömürdüler,
Gidiyorum bu şehirden,
İki yakası bir araya gelmeyesiceler,
Ahımı bıraktım hepinize,
Size iyi gülmeler,
Gidiyorum sensizliğimi alıp yanıma,
Senin hayaline sarılıp gidiyorum,
Şerefinden mahrum dünya,
Ne yaparsa yapsın, umursamıyorum,
İsyanım yeter namert olana,
Aşkım yeter canım,
Bir ömür ben olmasam da sana...
Bu son, sonumsun yine ve elveda...
Ne yaparsan yap dikkat et kendine,
Ne olursa olsun beni de unutma,