Baki Evkaralı - Dönmemezlik Etme

Kargalar yuva yapmış,
Pembe panjurlu evimizin damına,
Gitmiyorlar hiçbir yere,
Sevda ıslatsa da onları sağanaklarda,
Neden böyle bulutlar?
Simsiyah duruyor aşkımızın tepesinde,
Karanlık gökyüzü,
Hüzün mü düştü yoksa gözlerine
Kararırdı gökyüzüm birden,
Ne zaman hüzün gözlerine düşse,
Bir şeyler hissederdim ürperten,
Ama adını koyamazdım hislerimin,
Bir gün kapıyı çarpıp gittiğinde,
Koydum adını yaşanan hislerin.
Adı aşktan başka olamazdı.
Giderdin sen hep,
Kızdığında giderdin kırmamak için,
Susardım ben hep sinirlendiğinde,
Ve sonra tek ruh olurduk,
Delice sevişirken gözlerimizle,
Gülümserdin bana,
Gözlerindeki kızgın dalgalar,
Kendini bırakırdı durgunluğa,
Dudaklarındaki ateşi saklardım,
Mühürlenen dudaklarımda.
Tükenirdim o an,
Zaman dursun isterdim.
İstemek sanırım az gelirdi,
O Çigan gözlerindeki nağmelerde,
Tükenmek ne kadar güzeldi.
Şikayetçi olmadım asla,
Neden sonra gelirdin tekrar,
Aralık bırakırdım kapıyı,
Rüzgarın kapatma ihtimaline karşı,
Her daim yerine bırakırdım anahtarı,
Adresi belliydi, hep paspasın altındaydı. Her sonbaharın eylülünde giderdin.
Hüzünleri yaşarken telaşlı insanlar.
Rengarenk bir eylül olurdu sevinçlerim.
Sen isimlendiremediğim ne varsa
Yaşadığımdım sevgilim.
Kıymet bilmezdin ama orası kesin,
Aşklardan bahsederken muhaliftin,
Ben hep seni izlerdim,
Kıymetini bilmediğin sevda zamanlarında,
Gece düşerdi üstümüze ayla birlikte,
Kıskanırdı yakamoz sanki bizi,
Denizle bir ilişkisi vardı ama,
Ay, hep biz gibi olmak istemişti.
Gülümserdim sana uzun soluklu,
Ayın şavkında izlerdim.
Sen dayanamazdın, sabırsızdın,
Heyecanla beni öperdin.
Beni sevdanın ateşine atardın.
Biliyor musun senden sonra,
Hani o gidip dönmediğin an,
Seviştiğim her gecede seni,
Dilendim başka ruhlardan,
Bulamadım sevdanın izini,
Seni aradığım gözlerden,
Bakışları manalı değildi.
Tadı benzemiyordu nedense,
Değildi sendeki aşk gibi,
Bu sefer neden dönmedin geriye?
Bir gün dönersin belki,
Anahtarın adresi aynı yine,
Gerek kalmaz, kapıyı araladım,
Gözlerimi o aralığa diktim bile,
Koltuğuma oturmuş özlüyorum.
Geleceksin değil mi?
Gel, dönmemezlik etme, bekliyorum.