Baki Evkaralı - Dokunma Bana

Dokunma, dokunma bana,
Parasız yatılı gecelerde,
Aklımdan bir an çıkarmazken seni,
Elinde bir hançerle,
Paramparça etmiştin rüyalarımı,
Sensizliğimde seni yaşarken,
Ne hale koydun koca çınarı,
Aşkınla yıktın, kestim dallarımı,
Mesut muydun gittiğin yerlerde,
Sen atarken şuh kahkahalarını,
Ben neredeydim, hangi şehirde,
Toprağa vermiştim umutlarımı,
Farkın yoktu sensiz sokaklarda,
Üstüne basılan, biçare taşlardan,
Dokunma, dokunma bana,
Denizlerimin rengini çalmıştın.
Hayatımı siyaha boyadığın gibi,
Gecelere mahkum etmiştin.
Sana şiirler yazmıştım.
Sensizliğimi bile seninle şiirleştirdim.
Duyabilirdin yüreğimin çarpıntısını,
Sahile vurmuş deniz kabuklarından,
Yalnızlığımı anlatırdı yakamoz, Bir an hatırlayıp ta sorsan,
Ama neye yarar ki,
Sen düşünmedin ki, benim gibi,
Bilmedin gözümden bile sakınışımı,
Şahit olamadın hiçbir zaman,
Bağrım sen diye taş basışıma,
Ve sensizliği gösterdiğinde zaman,
Gözyaşlarımı silmedin parmak uçlarınla,
Şimdi ne yüzle geldin.
Dokunma, dokunma bana,
Geçmişte bir gün olduğu gibi,
Git, gerçekliğini yanına al,
Alıştım artık sensizliğe,
Demeyeceğim sana, yanımda kal,
Haraç mezat sattığın aşkın,
Senin olsun, sende dursun.
Sana duyduğum aşk, bende kalsın.
Karşılığı olmayan siluetini,
Al da git, bir an önce,
Yer kalmadı bu yürekte sana,
Şimdiye dek neredeydin?
Dokunma, dokunma bana,