Baki Evkaralı - Doğa Ve Kadinim

Kara bulutlar çökmüş.
Işıklı şehrimin üstüne,
Gökyüzünün gözlerinden yaş düşmüş,
Toprak kokusuyla dolar içime,

Kadınım, kıskançtır bu hayat,
Seni kıskandıkça saplanır sancı,
Kasıklarında hissedilir afet,
Yüzündeki izlerinde gizlenir acı,

İçimde beni sıkan bir şey var,
Anlamı yok, isimsizce dolanır.
Gök kubbe çökecek mi üstümüze,
Gece, günahlarımızla kızıla boyanır.
Kadınım korkarım artık,
Sakla beni mabedinden içeri,
Sadece sana aidim ben,
Paylaşma ruhumu, verme isteseler de beni,

Aşk düştü bak toprağa,
Gökyüzü ağladıkça çatladı tohum,
Hayat gebe şimdi tertemiz bir aşka,
Kara bulutlarla savaşta ruhum.

Kadınım, ver ellerini,
Avuçlarının ateşini sakla kalbinde,
Aşkın ikiz zirvesinde soluklanayım.
Seni beklerken yokluğunun şehrinde,