Baki Evkaralı - Ben Bir Kere Kaybettim

Ben bir kere kaybettim,
Bakışlarının sıcaklığını aldın önce,
Sevdaları ateşe verip acımasızca,
Ayrılıklara kucak açtın,
Sonra masum maskeni takıp,
Melekler gibi bana baktın,
Hüzün çöktü gözlerime,
Çektin gözlerini gözlerimden,
Mavimsi bir gece geldi durdu,
Aydınlık gebeydi karanlığa,
Tüm renkler bir bir soldu,
Görüntüsünde hayat birden,
Alıp gölgesini yok oldu.
Ben o gözlerinde yoktum,
Ezelden beri olmamışım zaten,
Kör oldum.

Ben bir kere kaybettim.
Ellerin ellerimde ne mesuttuk,
Geceler kıskanıyordu bizi,
Yıldızlar yarışıyordu,
Sırma saçlarına taç olmak için,
Ben üşümüyordum hiçbir zaman,
Şimdiki gibi titremiyordum,
Çalmıyordu dişlerim keman,
Hiç böyle hasretle üşümemiştim,
Ellerini ellerimden aldığın an,
Buz tuttu ellerim,
Sonra düştü kırık bileklerim,
Yansımamı aynada gördüm,
Sen gülüyorken şuh kahkahalarla,
Üşüdüm.

Ben bir kere kaybettim.
Senin için atıyordu saat gibi kalbim,
Yelkovanla akrep kavgalıydı gene, Odamda yokluğun vardı.
Kendime gelememiştim bir süre,
Gözlerimden yaşlar aktı,
Yazık olmuştu sevgimize,
Yalan olmuştu o sevda,
Ben yalandım, gözlerin yalancı,
Senin ihanet kokan bakışlarında,
Gök kubbe düştü üstüme,
Nefessiz kaldım,
Bir an ellerimi attım sol yanıma,
Artık atmıyordu,
Korktum bir an için,
Sonsuza dek sensiz kalırım diye,
Sonradan aklıma geldi senin aldığın,
Giderken atmıştın kalbimi çöpe,
Sen gitmiştin,
Yoktun, yoktum, yoktu.
Kalbim.

Ben bir kere kaybettim,
Senin kızıl dudaklarında aşkı,
Bakışlarında siluetsiz yaşamı,
Saçlarında asi rüzgârı,
Ahımı yangın gecelerde,
Sevişmelerindeki çığlıklarını,
Duyarken düşlerimin derinliklerinde,
Her gün yokluğundayken,
Yastığım Islak uyandım,
Sen ayrılıklarda sev beni derken,
Öldürsen daha iyiydi gülüm,
Bir kere kaybettim ben,
Ayrılık gibi bizim içindi ölüm,
Kaç kez kaybettin sevgilim sen,
Aynalara bakarsan anlarsın,
Bir kez kaybettim seni ben,
Kaçıncı kaybındasın şimdi sen.