Bâki Ayhan T. - Hiçliğin Derin Uykusu

Hiçliğin Derin Uykusu

ne zaman yalnız kalsam
çocukluğumu seyrediyorum aynada
bıraktığım nesneler
ağır ağır süzülürken dünyaya

tek başınalığın lezzetli yanıdır bu
kimseye dokunmadan hazlar üretmek
eşyayı başka gözle görmek
aynanın, masanın, pencerenin
ruhuyla birleşmek
yeniden kopyaladığımız zaman
tekbaşınalıklarda tutar ellerimizden
temiz ve kirli ellerimizden
başka dokunuşlarla ürperttiğimiz kabuk
kendi içimize döktüğümüz soğuk su
eski ve yeni zamanlar içinde
hiçliğin derin uykusu

işte iğne deliği
işte hindistan
gör bakalım zamanın sonsuzluğunu
tekbaşınaysan!