Aysel Yazıcı - Düşümdeki Çiçekler

dün gece düşümde bir bahçedeydim
rengarenk çiçeklerle dolu bir bahçe

düş işte
olmazı olur eyler ya

yedi
bilemedin
sekizindeydim bende

çiçekler arasında çoştum
bir o yana bir bu yana koştum

merak ettim çoğunun adını
kokusunu

adını bilemediğim
tadını bilemediğim
anne kokusu gibi her biri

içime çekesim geldi
öpüp koklayasım tek tek

incitmekten korktum
koklayayım isterken
dalını
yaprağını

uykumdan uyanıverdim ani bir sesle
'düş bitti'dedi

geride kalmıştı şimdi
bahçede
çiçeklerde

çevremde bir bağırtı bir telaş herkesin derdi kendi içinde

düşenler
kalkanlar

düşürülenler
kanayanlar

hepsi sanki yaramaz büyük çocuk
kimi ağız dolusu küfürde

kim bilecek acaba
bu bağırış ve telaş içinde

yaşananların çoğu düş
hani nerede kaldı o çocukluk o bahçe

ayağın kayıp yere düşünce
kaldıracak olan kim seni

geceleri korkunca ışığı yakacak el
üşür diye telaş edecek
üzerine battaniye örtecek

belki masallarla
belki şarkılarla uyutmaya çalışacak

öpüp koklayacak saçlarını
ve
su getirecek olan anne nerede

ya hiç bilmedin zaten bütün bunları
sadece uzak bir ihtimaldi
dinledin başkalarından

ya da büyüdün sandın hep kendini!