Aysel Yazıcı - Denizdeki Kuğu

Bugün aylardan
Şubat
Ben
Her zaman olduğu gibi
Yürüyüşe çıkacağım
Kulağımda müzik
Ellerim ceplerimde

Yaradan ne güzel yaratmış
Yeşili
Maviyi
Siyahı
Beyazı
Bugün
Her zamankinden daha net görebilmekteyim
Var olan tüm güzellikleri

İnce ince
Döne döne
İniyor kar taneleri
Ağaçların üzerine

Eşsiz bir mükemmel dizayn
Olağanüstü bir sanat eseri doğa
Hangi ressamın fırçası
Hangi müzisyen
Hangi edebiyatçı
Hangi dansçı
Doğa ile şiirin
Şiir ile dansın
Dans ile müziğin
Müzik ile resmin
Eşsiz birlikteliğini
Bu kadar güzel ifade edebilir
Dans eder gibi döne döne
İniyor kar taneleri

Yemyeşil bir okyanus benzeri
Ağaçlar ve koru
Bembeyaz bir tül ile örtülüyor

İskeleye yürüdüm
Kimsecikler yok Sanki tüm insanlar
Kendi dünyalarına çekilmiş
Hiç bir şey yok
Ne ses
Ne soluk
Her zaman burada olan balıkçılar yok
Kayıklar kıyıya çekili
Karşı kıyılar terkedilmiş gibi
Deniz hiç bu kadar sakin olmamış belki
Hiç görmemiştim daha önce
Hava soğuk
Ellerim buz
Denizde
Tek başına yüzen
Bembeyaz uzun boyunlu
Etrafındaki her şeye kafa tutmuşcasına
Garip bir alaycılık ve muzurluk dolu
Turuncu gagası nakış nakış işli gibi siyah ince bir kıvrımla
Kendi kendine eğlenen bir kuğu
Bir baktım yanında iki martı
Üçü bir arada oyun oynar gibi yüzüyorlar
Bir an için gözlerim onlara takıldı
Denizde tek gezen bir kuğu
Hem de bu soğukta
Ah kuğucuğum ah
Seni burada görmesinler dedim içimden
Seni alırlar
Hani senin sürün
Sen buralara nasıl uçtun geldin
Güzel kuğu
Bu eşsiz tablonun bembeyaz gülüşü müsün
Denizde kuğu olur mu hiç
Bilemiyorum
Ben bir tane gördüm
Çok güzeldi
Bakmaya doyamasam bile
Çevirdim başımı yine de
Yürüdüm kendi yoluma
Uç güzel kuğu uç
Uç uçabildiğin kadar uç
Daha keyifli
Daha aydınlık
Sımsıcak gülüşün gibi bembeyaz bir dünyaya