hep böyle gelir sonbaharlar
dökülen savrulan yaprakların
meçhule yolculuğunda
hüzün sessizce demlenir
buruk gülüşlerimde..
ne zaman bir martı süzülse
suskun kanatları gergin
usul usul rüzgâra kapılmış
bir sonbahar sessizliğine
bürünür yüreğim..
kim bilir..
kaç sonbahar eskittim böyle
cömertçe ertelenmiş düşlerle...
işte yine ellerim soğuk boşlukta
rüzgâra tutsak güz yaprakları gibi
uçuşur umutlar havada..