Ayhan Kurt - Yara

Babam'a

Ateş sopalı tanrıların gölgesinde
Küfür gibi biriktim
Aşklar yanıma yöreme uğramaz artık
Yaşamın karşısında kanlı bir öğürtüyüm
Üzerimde ölüm gözcüsü gömleği
Kolları kapalı, ucunda uzun ipler
Kalabalıktılar, geldiler, kollarımı bağladılar, şeytan düğümü attılar
Kalabalıktılar; gün boyu uçuşur, kanatları ağırlaşınca benim üzerime çullanırdılar
Ah artık ne yapsam boşunadır bütün yaşamaklar
Yüzümü bir kadının memelerine gömsem
Taştan bir dünyayı bir kere de dokunuşlarla tanımlasam
Boşunadır, hiçbir yaram kapanmaz

Çünkü sokağa her adım atışta
Adım yiter, yaralarım kurtlanır Gece paldır küldür düşer
Ağaçlarda güz ağıdı başlar
Cehennem kazanları iştahlanır
Bütün ırmaklarım deltalarda boğdurulur birer birer
Haykırışlarım şehre çarpıp bana geri döner
Ben gider izbelere sığınır
Ben giderim köstebek olmaya özenirim

Ey! herkes uyuşturucu unutturucu yaşamaklar kumpanyasında mutludur da
Bir ben rolümü beceremem, köstebek olmaya özenirim
Ey! yıllardır ciğerlerimde sakladığım babamın mezarı artık rahat durmaz olur
Ayaklanır, bir çocuğu katrana bular
Ey! ölüm çekimi kanunu uyarınca gitgide ağırlaşır ayaklarım
Bileklerimin kaşıntısı dayanılmaz olur!
Kan
Toprağın en sadık oğludur!